San Zaccaria Venetië
(1444-1515)
Een voorganger uit de negende eeuw werd tussen 1444 en 1515 vervangen door de huidige kerk. De romaanse crypte werd echter behouden. Antonio Cambello leidde de herbouw. Waarschijnlijk was in 1481, Antonio Gambello’s sterftejaar, alleen de eerste verdieping van de gevel voltooid. Mauro Coducci volgde zijn stadsgenoot op.
Mauro Cuducci wordt beschouwd als de pionier van de vroeg-renaissancistische kerkbouw in Venetië. Hij heeft een overgang van de gesloten onderste verdieping naar zijn eigen open renaissancistische ontwerp gecreëerd door middel de zone met smalle schelpnissen. Aan de hand van pilasters, boogvensters en vrijstaande zuilen heeft hij de gevel ritmische geleed.
In de gevel zijn delen uit de San Marco geciteerd. Dit is typerend voor het traditionele bouwklimaat van Venetië. De San Marco is het proto-type van veel Venetiaanse kerkgebouwen geweest.
De kerk was tot 1810 onderdeel van een benedictijnenklooster. De nonnen waren leden uit vooraanstaande adellijke families. Ze waren doorgaans naar het klooster gestuurd om een bruidschat uit te sparen. Wanneer het mogelijk was werd het klooster geleid door een vrouwelijk familielid van de doge. De doge en zijn gevolg kwamen met Pasen jaarlijks naar de San Zaccaria. Dit was mede uit dankbaarheid omdat de nonnen een stuk tuin hadden afgestaan zodat het San Marco plein vergroot kon worden. Vanwege de afkomst van de nonnen werden er tijdens dit jaarlijkse feestmaal familiebanden aangehaald. Het klooster kreeg in zijn meer recentere fase iets weg van een gasthuis; geliefd omwille van de goede feesten en conversaties op niveau.
In de kerk hangt de beroemde Madonna met kind en heiligen van Giovanni Bellini uit 1505. Tintoretto heeft op jeugdige leeftijd de altaarschildering met de geboorte van Johannes de Doper geschilderd (sacristie). De beeldhouwer Alessandro Vittoria heeft het hoofdaltaar gemaakt. Hij is in deze kerk begraven. De San Tarasiokapel is voorzien van prachtige fresco’s van Andrea del Castagno op het gewelf.