Geschiedenis Venetië
De laguna aan de noordwestkust van de Adriatische Zee was in de tijd van de Romeinen bewoond door enkele vissers en zoutzieders. Ook waren er enige zomerverblijven van rijke Romeinen in de omgeving gevestigd.
Vanaf de vierde eeuw vluchtten veel inwoners uit nabijgelegen steden naar de eilanden in de lagune. Aanleiding vormde de constante bedreiging van plunderende en moordende volkeren uit het noorden, waaronder de Goten. In 452/53 werd een zeer grote volksverhuizing veroorzaakt door de inval van Atilla de Hun. Daardoor ontstonden de eerste grotere nederzettingen op de plek van het latere Venetië. Het gebied rond de Rivo alto ( tegenwoordig Rialto) behoorde tot de vroegste nederzettingen. De invallen van de Longobarden in 568 zorgde voor een nieuwe massale vlucht naar de eilanden in de lagune. Verschillende dorpen die hun ontstaan te danken hadden aan vluchtelingen groeiden uit tot de stad Venetië. Volgens de traditie is Venetië al gesticht in 421.
De eilanden in de laguna kwamen snel onder het gezag van het Oostromeinse of Byzantijnse rijk en bleven er lang mee verbonden. De lagune-inwoners drongen bij Byzantium aan om de militaire tribunen die hun leefgebied beschermden tegen de constante dreiging van de Longobarden te vervangen door een leider (doge) met meer beslissingsbevoegdheden. Volgens de legende werd Paoluccio Anafesto tot de eerste doge gekozen in 697. Orso Ipato is in ieder geval de eerst vermelde doge (regeringstijd 727-737). Aan het eind van de achtste eeuw werd de militaire bestuurszetel van de doge verplaatst naar de nederzetting Rivo alto. Deze omgeving bood meer bescherming tegen vijanden. De verplaatsing naar één van de eilanden van het latere Venetië droeg bij aan het ontstaan van een stedelijke eenheid.
De Marcusleeuw werd het symbool van Venetië nadat het lichaam van de heilige in Venetië was aangekomen, schilderij van Carpaccio uit 1516
In 828 werd het lichaam van Marcus uit Alexandrië geroofd door twee Venetiaanse kooplieden. De Venetianen bouwden meteen een kerk voor de apostel, de San Marco. Een bijpassende legende werd in het leven geroepen. Toen Marcus het evangelie verkondigde in de laguna had hij volgens dit verhaal een droom waarin een engel hem vertelde dat op de plaats waar hij sliep (de plaats van de San Marco) zijn graf en kerk zou volgen. De heilige Marcus werd de gemeenschappelijke beschermheilige van de eilandbewoners. Zijn symbool, de gevleugelde leeuw, werd het symbool van Venetië.
Tussen 800 en 1000 was de economische groei zeer groot dankzij de handel. Gemeenschappelijke handelsbelangen droegen bij aan de vereniging van de verschillende gemeenschappen. De Venetianen dwongen gezamenlijk waardevolle handelsrechten af (onder andere in door kruisvaarders overwonnen steden). De Venetianen spanden zich ook succesvol in voor grotere onafhankelijkheid van Constantinopel (Istanbul) en grotere handelsprivileges. De band met het door de Saracenen afgezwakt Byzantium werd steeds minder groot. Het steeds machtiger wordende Venetië erkenden hun bevoogding van Constantinopel als het hun uitkwam.
De zeevarende republiek ontwikkelde zich in de loop van de middeleeuwen tot de belangrijkste zeemacht van het oostelijke deel van het Middellandse Zeegebied. De stad werd een zeer belangrijk knooppunt tussen de Levant en Europa met hoge welvaart als gevolg. Invloed van Venetiaanse kooplui strekte zich uit tot de oostkust van de Middellandse Zee. De Levant had op haar beurt ook veel invloed op Venetië, onder meer op het gebied van politiek, architectuur en algemene cultuur. In de twaalfde eeuw bezat de lagunestad talrijke handelssteunpunten in de Levant.
In de San Marco bevinden zich vele tijdens de vierde kruistocht geplunderde kunstwerken waaronder deze paarden
Nadat door toedoen van doge Enrico Dandolo (1192-1205) een kruistocht tegen de moslims afgebogen werd naar Constantinopel werd deze stad in 1204 geplunderd door Venetianen en kruisvaders. Vervolgens verdeelden de Venetianen het Byzantijnse rijk met de kruisvaarders. In 1261 sloten de Genuezen en Byzantijnen een verbond waarna ze gezamenlijk een einde maakten aan het koninkrijk van de kruisvaarders. De Venetianen verloren daardoor handelsprivileges.
In de regeringsperiode van doge Francesco Foscari werd het Venetiaanse territorium sterk uitgebreid (ook landinwaarts). De financiële middelen die de veroveringstochten mogelijk maakten putte uit, nadat Constantinopel in 1453 door de Turken werd veroverd. Deze verovering had rampzalige gevolgen voor de handel met de Oriënt en dus ook de economie. In 1457 werd doge Foscari gedwongen af te treden.
In de tweede helft van de vijftiende eeuw en in de zestiende eeuw verloor de zeevarende republiek vele havens en eilanden aan de Turken. In 1508 ontstond de Liga van Kamerijk, een verbond van de paus, Frankrijk, Spanje en het Duitse keizerrijk tegen het nog steeds machtige Venetië. Het Venetiaanse leger werd verslagen, maar door een diplomatieke list volgden er geen territoriale verliezen.
De rol van Venetië binnen de Europese machtsverhoudingen werd in de loop van de zestiende eeuw steeds minder groot. Verschillende factoren hebben daarbij een rol gespeeld. Naast de uitputtende oorlogen met onder meer de Turken, de ontdekking van een nieuw continent door Columbus en de ontsluiting van nieuwe handelswegen hebben de investeringen van de Venetiaanse edelen daarmee van gehad. Zij investeerden vanaf het midden van de zestiende eeuw hun vermogen liever in het boerenbedrijf dan in onzekere overzeese ondernemingen. In de achttiende eeuw volgde het economische verval van de stad. Niettemin bezaten de aristocratische Venetianen voldoende geld om er een decadente levenswijze op na te houden. In 1797 werd de laatste doge afgezet door Napoleon. In 1805 werd de stad onderdeel van Italië. Na het congres van Wenen (september 1814-juni 1815) behoorde Venetië tot het Habsburgse rijk. In 1866 sprak de stemgerechtigde bevolking van Venetië zich met een overweldigende meerderheid uit tot de toetreding van tot het Italiaanse koninkrijk. Dit gebeurde nog hetzelfde jaar.
Venetië was al in de achttiende eeuw een geliefd reisdoel. In de tweede helft van de negentiende eeuw nam het toerisme naar Venetië toe. De bouw van een haven voor oceaanschepen heeft daartoe bijgedragen. Een belangrijke datum voor kunstliefhebbers is 1895. De eerste biënnale vond toen plaats. Dankzij deze terugkerende expositie voor eigentijdse kunst heeft Venetië een reputatie opgebouwd in de internationale kunstwereld.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |