Geschiedenis Rome
Ontstaan van Rome
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Hoogstwaarschijnlijk was Rome al rond 1000 voor Christus bewoond. Vondsten tonen aan dat het Capitool en de Palatijn in de tiende eeuw met woningen uitgerust waren. Eveneens werd onder het Forum Romanum in 2006 een graftombe ontdekt uit circa 1000 voor Christus. De eerste bewoners waren waarschijnlijk herders en boeren die in nederzettingen op de heuvels leefden. De nederzettingen groeiden en valleien werden eveneens van woningen voorzien. Uiteindelijk waren de zeven heuvels allemaal bewoond (Aventijn, Palatijn, Capitool, Quirinaal, Viminaal, Esquilijn en Coelius). In de achtste eeuw voor Christus bonden de nederzettingen hun krachten. Rond de overgang van de zevende naar de zesde eeuw voor Christus is er sprake van een stedelijke gemeenschap.
De Wolvin is een Etruskisch werk uit het begin van de vijfde eeuw voor Christus. Romulus en Remus zijn veel later toegevoegd (Palazzo dei Conservatori).
Volgens de geschiedschrijver Livius (59 v. C. tot 17 n.C) is Rome echter in 753 voor Christus gesticht door Romulus. Overleveringen hebben het over zeven Etruskische koningen die na de dood van Romulus de stad regeerden. De tweelingbroer van Remus wordt ook wel beschouwd als de eerste van een serie koningen. Zowel de periode waarin Rome is ontstaan als de periode waarin de Etrusken heersten is met veel legenden doorspekt. Fictie en werkelijkheid zijn daardoor niet altijd te onderscheiden. Aangenomen wordt dat rond 600 tot 510 voor Christus Etruskische koningen over de stad heersten. De laatste Etruskische koning, Tarquinius Superbus, werd rond 510 verdreven. Lucius Junius Brutus heeft de opstand tegen deze despotische koning geleid.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|